10."Tanic zmysłów"

*Emily*

-Przepraszam- powiedziałam do Connora. WOW! Ale on genialnie całuje.
-Nie, nic się nie stało. To raczej ja powinienem przeprosić.
-To... Jeżeli nie masz nic za złe, to może..... jeszcze raz się pocałujemy?
-Właściwie, to czemu nie. Powiem ci coś w sekrecie.
-Mów- powiedziałam uśmiechnięta. Chciałam go mieć tylko dla siebie.
-Podobasz mi się.
-No to ja też ci coś powiem w sekrecie. Mi też się podobasz.- nareszcie powiedziałam to. Nie muszę tego ukrywać. Jestem szczęśliwa.
      Wstałam i poszłam odłożyć bransoletkę na półkę. Odłożyłam ją. W pewniej chwili Connor podniósł się i przyparł mnie do ściany. Zaczął mnie całować. Boże jaka jestem szczęśliwa.

 

*Tristan*

-Boże! Nie dość, że masz genialny dom, imprezy to jeszcze życie. Musimy odnowić nasze relacje przyjacielskie HEHE!- powiedziałem do Max'a.

-No jasne. To kiedy chcesz się spotkać?- zapytał mnie.

-Może jutro około godziny 18. U mnie w domu.

-OK! A czy koło ciebie mieszkają jakieś fajne panienki?- ciągle ten sam Max. On chyba nigdy nie oduczy się flirtować z laskami.

-Może jakaś się znajdzie. Ale ostrzegam. Mieszkam z chłopakami.

-Jakimi?- zapytał. I następna rzecz, która się w nim nie zmieniła. Jest ciągle mało ogarnięty.

-No wiesz, Bradley, James i Connor.

-AAA... Dobra już wiem. A mogę wpaść z siostrą?

-Spoko- powiedziałem radosny.- Powiem Ci, że Twoja siostra jest fajna.

-Dziękuję... w jej imieniu oczywiście. To co, zapodajemy nową muzę?

-Jasne.

-Jak chcesz, to możesz zapodać. Pozwalam Ci.

-OK! Dzięki stary.- powiedziałem, po czym wziąłem mikrofon.- Siema ludzie, jak się bawicie?- wszyscy piszczeli.- Teraz zapodajemy wam wolny numer "Little Things" One Direction. Więc przytulcie się do swoich partnerów. - powiedziałem i wyłączyłem mikrofon.

-Nieźle Ci poszło.- powiedział Max

-Dzięki. Ma się trochę wprawy. Idziemy coś przekąsić?

-Jasne. Jestem bardzo głodny.

 

*Chloe*

Nie wiedziałam, że Brad tak świetnie tańczy. Powinien pójść do jakiejś szkoły. Chociaż... nie, lepiej nie, bo zniszczy zespół.

-Świetnie tańczysz.- powiedziałam.

-Dzięki. Ty też.- powiedział. Po chwili usłyszałam głos Trisa w głośniku. O matko wolna piosenka. Boję się z nim zatańczyć. Najgorsze jest to, że ja nie umiem tańczyć wolnych tańców.- Zatańczymy?- zapytał mnie Brad. Powiedział to takim tonem, jak książę z bajki.

-Bradley, muszę ci coś powiedzieć..... Bo.... Ja...... Nie umiem tańczyć- powiedziałam nieśmiało.

-Ale umiesz. A wcześniejszy taniec?

-Ale to tańczyliśmy osobno! A ja nie umiem tańczyć z kimś.... w parze.

-AHA. Rozumiem. Daj mi rękę, nauczę cię.

-Naprawdę? Jesteś taki słodki.

-Wiem. Każdy mi to mówi. Nawet chłopcy. Ale ty też jesteś słodka. Nawet słodsza niż ja.- Zarumieniłam się. Bradley tak mnie zagadał, że nie patrzyłam się na taniec, tylko na niego.

 

______________Od autorki:_______________

Przepraszam kochani, że taki krótki, ale zupełnie nie miałam pomysłu. Lepiej dodać taki krótki, niż w ogóle nie dodawać żadnego. To jak miśki wam się podoba, bo mi tak średnio. Jeżeli macie jakieś pomysłu na rozdział wchodźcie w moje kontakty. Z chęcią wysłucham waszych propozycji.

Całuje Vanessa :*